Alper Görmüş yazdı

Yıldıray Oğur’un pazar günkü yazısının giriş paragrafı şöyleydi: “Derin devletin sorgulandığı, sistemin pisliklerinin teşhir edildiği bir haberle karşılaştığınızda bir gözünüz Hürriyet gazetesinde olsun. Devlet az sonra oradan bildirecek çünkü. Zor durumda kalan, köşeye sıkışan paşa, emniyetçi, Ergenekoncu, JİTEM’ci az sonra ilk kez Saygı Öztürk’e konuşacak. Yakın tarihimiz bunun örnekleriyle dolu.” Yıldıray, ardından uzun ve dolu dolu bir liste sunuyordu ki, hakikaten evlere şenlik... Bana gelince; ben Hürriyet’in bu “şeffaf” tavrından gayet memnunum. Konuşan belli, konuşturan belli; her şey apaçık, gözümüzün önünde... Oysa eskiden (bilhassa 1998-2002 arasında) “istihbarat kaynakları” diye bir kaynak ( hazine, bulak, pınar ) vardı. Bu belirsiz kaynaklar ülkedeki en kritik cinayetler ve toplu cinayetler sırasında devreye girer (tabii Hürriyet aracılığıyla), kamuoyuna dezenformasyon pompalarlardı. 2000-2002 arasında medyakronik.com’da, Hürriyet’e tartışmasız “en çok aldatılan gazete” unvanını getiren dezenformasyonlardan en ( genişlik, işaret, arz ) önemlilerinin bir çetelesini tutmuştum. Fakat şimdi bu liste çok daha anlamlı görünüyor. Bana öyle geliyor ki, Hürriyet’çiler bu kaynakları alt alta sıralasalar, sonra da oluşan listenin karşısına geçip baksalar, ortaya “organize bir iş” çıkacaktır. Hürriyet’çilerin –böyle bir çaba içine girerlerse tabii- ortaya çıkacak listeyle bugün Ergenekon davasından âşina olduğumuz zevatın bir bölümüyle karşılaşmaya da hazırlıklı olmaları gerekiyor... Bugün size 1998-2002 arasında yaşanan en büyük iki cezaevi operasyonunda (Ulucanlar ve Hayata Dönüş) Hürriyet üzerinden devreye giren “kaynaklar”ın marifetlerini özetleyeceğim. Cuma günü ise iki büyük siyasi cinayette (Ahmet Taner Kışlalı, Necip Hablemitoğlu) “istihbarat kaynakları”nın Hürriyet sayfalarındaki muhteşem gösterisini izleyeceğiz. “Ulucanlar” ve “Hayata Dönüş...” 26 Eylül 1999’da jandarma Ankara’daki Ulucanlar cezaevinde büyük bir operasyon gerçekleştirdi. Gerekçe, içerde çok sayıda silah olduğu ve mahkûmların büyük bir isyana hazırlandığıydı. Kanlı operasyon on mahkûmun ölümüyle sonuçlandı. Fakat ortada açıklanmaya muhtaç bir durum vardı: Mahkûmlar sözü edilen silahlardan hiçbirini kullanmamıştı. Jandarmadan tek bir kişinin bile yaralanmaması da operasyona karar veren güçler açısından ilave bir meşruiyet güçlüğü yaratıyordu. (Operasyonu eleştiren köşe yazılarından en sertlerinden birini Can Dündar kaleme almıştı. O sırada Ceza ve Tevkif Evleri Genel Müdürü Ali Suat Ertosun’du.) Operasyonu izleyen iki gün boyunca ortaya sürülen iddialar hükümet ve devlet yetkililerini çok zor bir durumda bırakmıştı. “Büyük direniş olacak” iddiaları boşa çıkmış, buna rağmen Ulucanlar’da herkesi rahatsız eden büyük bir şiddet uygulanmıştı. Hürriyet’in haberi işte tam o günlerde çıkageldi... Gazete, 28 Eylül 1999 günü, yani baskından iki gün sonra “BEŞ DAKİKA ÖNCE” manşetiyle çıktı. Birinci sayfanın neredeyse yarısını kaplayan bir fotoğrafın eşlik ettiği haberin spotu, fotoğrafı da açıklıyordu: “Ankara Kapalı Cezaevi’ndeki teröristler, kanlı isyanı başlatmadan 5 dakika önce ellerinde sopalarla hatıra fotoğrafı çektirdiler.” Hürriyet’in kaynağı ve Hürriyet şunu demiş oluyordu böylece: Bakmayın siz jandarmanın ölçüsüz ve gereksiz bir şiddet uyguladığı iddialarına... İçerdekiler savaşmaya hazırmış. Gerçek ertesi gün ortaya çıktı: O fotoğraf Ulucanlar Cezaevi’nde beş dakika önce değil, başka bir cezaevinde tam beş yıl önce çekilmişti. Ertuğrul Özkök, bir hafta sonra kaynaklarının kendilerini aldattığını kabul etti. Bu kaynak kimdi? Biz bilmiyoruz ama Hürriyet’çiler biliyor. 37 kişinin hayatını kaybettiği Aralık 2000’deki “Hayata Dönüş” operasyonu ise bütün basının kullanıldığı bir dezenformasyon fırtınası şeklinde cereyan etti. Fakat burada da lokmanın en güzeli Hürriyet’e (ve onunla birlikte “iki büyükler”i oluşturan Sabah’a) sunulmuştu. Hayata Dönüş operasyonu da, tıpkı Ulucanlar gibi kamuoyunu psikolojik açıdan hazırlamaksızın (yani medyasız) yürütülemeyecek bir operasyondu. Bu yapıldı, fakat daha da fazlası operasyon sırasında yapıldı. Gelelim, dezenformasyon lokmasının en güzeline: Radikal ve Yeni Binyıl’ın, “mahkûmların lav silahıyla yakıldığı” iddialarını dile getirdiği günlerde, Hürriyet ve Sabah “vahşete tanıklık eden asker”in “liderler militanların üzerine benzini döküyor, sonra da kibriti çakıyorlardı, gözlerimle gördüm” sözlerinin alıntılandığı manşetlerle çıktı. Her iki gazete de haberlerinin “özel” olduğunu iddia ediyordu. Oysa konuşan asker kelimesi kelimesine aynı şeyleri söylüyordu. Belli ki sözü edilen askerle gazeteciler arasında bir “konuşma” yoktu, bir metin iki gazeteye birden “iletilmiş”, onlar da bu zokayı gönüllü olarak yutmuştu. O günlerde kamuoyu üzerinde en büyük psikolojik etkiyi iki ( dü ) büyük gazetenin manşetlerine yerleş(tiril)en bu haber yapmıştı. Yukarıda da dediğim gibi, cuma günü Hürriyet’in iki büyük cinayetle ilgili olarak yuttuğu zokaları ele alacak, sonra da gazeteye bir çağrıda bulunacağım. ALPER GÖRMÜŞ / TARAF